Tylko chyba nie jest dobrze, że absorbowała ich tak druga połówka, że interesowali się tylko sobą. Mogli przecież integrować się parami.
Co do przewodnika to ja też zapamiętałam jego nazwisko, a ja nigdy nie pamiętam nazw ani nazwisk! Myślę, że on nie jest tylko przewodnikiem, on żuje tym muzeum i Warszawą. Ja za to podsłuchiwałam innego przewodnika i był nudny. Niby mówił to samo co nasz, ale bez takiego zaraźliwego zaangażowania. Super facet i Polak! Myślę, że obok przeszkolenia potrzebne jest jeszcze emocjonalne zaangażowanie, przecież z tego co zrozumiałam jest rodowitym Warszawiakiem. A poza tym ciągle ma doczynienia z tymi wielkim ludźmi, których tak podziwia. Trudno w takich sytuacjach nie żyć ich życiem.
Mnie ta wycieczka bardzo zainspirowała patriotycznie i podbudowała moją polskość. Chyba się wybiorę do cioci z dyktafonem. Do tej pory nie zdawałam sobie sprawy z wartości jej wspomnień.